ευσυμπάθητος

εὐσυμπάθητος, -ον (Μ)

1. αυτός που συμπάσχει ψυχικά με κάποιον ο οποίος υποφέρει

2. εκείνος που εκφράζει συμπόνια («εὐσυμπάθητον θρῆνον ἀναλαβών»)

3. το ουδ. ως ουσ. τo εὐσυμπάθητον

η ψυχική τάση για συμπόνοια, η διάθεση για συμπάθεια («πῶς ἂν ἄλλως τὸ θεομίμητον ὑμῶν καὶ εὐσυμπάθητον ὑπεδείχθη;», Στουδ. Θεόδ.).

επίρρ...

εὐσυμπαθήτως (Μ)

συμπονετικά, ευσπλαγχνικά.